piątek, 25 października 2019

Dziś jestem blondynką POLECAM KSIĄŻKĘ I FILM


Tak to wygląda u Sophie, ślicznej studentki, która chwyta życie garściami. Rak brzmi dla niej jak wyrok. Niemal od razu zaczyna chemioterapię. Przechodzi wszystkie etapy choroby: tygodnie w szpitalu, utrata włosów, osłabienie, wymioty, depresja, żal za przebiegającym gdzieś obok życiem. Jednocześnie Sophie nie chce być postrzegana jako kolejny beznadziejny przypadek medycyny, nie chce wyglądać jak reszta pacjentów. Robi sobie więc sesję zdjęciową, zanim wypadną jej włosy, by pamiętać siebie sprzed choroby. Idzie z przyjaciółką na zakupy i wraca z torbami pełnymi kosmetyków i peruk. Te pierwsze mają zatuszować bladą cerę i sińce pod oczami. Te drugie tworzą Sophie na nowo. Każda peruka zyskuje imię i osobowość, każda jest jak zbroja: ruda, gdy Sophie idzie na kolejną tomografie lub na spotkanie z lekarzem; delikatna blond, gdy widzi się z chłopakiem; czarna, gdy chce choć na jeden dzień znowu stać się studentką.Mimo choroby i niepewnej przyszłości, w dziewczynie aż kipi życie i ta bezczelna, domagająca się swoich praw młodość. Gdy starszy pacjent mówi jej, że ma szczęście, bo jest młoda i silna, Sophie komentuje po cichu: „No tak, ale on już się nażył, ma dzieci i wnuki, a ja?”. Gdy lekarz pozwala jej – po poprawie wyników – spędzić weekend w domu, Sophie idzie na imprezę, tańczy i upija się do nieprzytomności. Wyrywa z życia co smaczniejsze kąski, jeszcze na oślep, jeszcze nie wiedząc, co dobre. A jednocześnie, powoli, wraz z kolejnymi etapami leczenia, Sophie powoli dojrzewa – do myśli o śmierci, do niepewności jutra, do kapryśnej natury raka. Zmienia się jej spojrzenie na jej własną sytuację i na to co przyniesie przyszłość.




środa, 2 października 2019

Bajka to życie albo z jakiej jesteś bajki


Mędrcy starożytni chytrze obmyślili, w jaki sposób można by ludziom mówić prawdę prosto w oczy, nie robiąc tego w sposób grubiański. Pokazywali in dziwne lustro, w którym ukazywały się różnego rodzaju zwierzęta i dziwaczne przedmioty. Był to widok zarówno ciekawy, jak i budujący. Nazwali to "bajką". I zależnie od tego, czy zwierzęta zachowały się głupio, czy też mądrze, ludzie musieli przenosić ich zachowanie na siebie i myśleć przy tym: "To o tobie mówi bajka".





źródło opisu: Jacek Santorski & Co, 2008
źródło okładki: Zdjęcie autorskie










Ta książka jest o tym, jak godnie, uczciwie i zwycięsko wybrnąć z różnych opresji i jeszcze na tym zyskać. Po to właśnie są bajki i po to jest psychoterapia. Tak piszą o swojej książce jej autorzy.
POLECAM